HISTORIA PRAW DZIECKA
W 1913 roku odbył się I Międzynarodowy Kongres Opieki nad Dzieckiem, a w 1920 roku powstał Międzynarodowy Związek Pomocy Dzieciom, którego założycielką była Eglatyna Jebb, organizująca pomoc dzieciom dotkniętych wojną. W 1923 roku związek ten uchwalił dokument zwany Deklaracją Praw Dziecka. Rok 1959 przyniósł Deklarację Praw Dziecka ONZ, poszerzającą katalog praw dzieci. W roku 1989 ONZ uchwalił Konwencję o Prawach dziecka.
Podstawowe założenia Konwencji to:
- „dziecko jest samodzielnym podmiotem. Ze względu na swoją niedojrzałości psychiczną i fizyczną wymaga szczególnej opieki i ochrony prawnej”,
- „dziecko jako istota ludzka wymaga poszanowania jego tożsamości, godności, prywatności”,
- „rodzina jest najlepszym środowiskiem wychowania dziecka”,
- „państwo ma wspierać rodzinę, a nie wyręczać ją w jej funkcjach”.
Korczakowskie Prawa Dziecka:
- Prawo do radości.
- Prawo do wyrażania swoich myśli i uczuć.
- Prawo do szacunki.
- Prawo do nauki przez zabawę i bycie sobą.
- Prawo do niepowodzeń i łez.
- Prawo do własności.
- Prawo do bycia sobą.
- Prawo do niewiedzy.
- Prawo do upadków.
- Prawo do tajemnicy.
„Niech się wreszcie każdy dowie i rozpowie w świecie całym,
Że dziecko to także człowiek, tyle, że jeszcze mały.
Dlatego ludzie uczeni, którym za to należą się brawa,
Chcąc wielu dzieci los odmienić, spisali dla was mądre prawa.
Więc je na co dzień i od święta spróbujcie dobrze zapamiętać.
Tak się w wiersze poukładały prawa dla dzieci na całym świecie,
Byście w potrzebie z nich korzystały najlepiej, jak umiecie„
